Դեկտեմբերի 13-17

1. Որտեղի՞ց է առաջացել «էլեկտրական» բառը:

Սաթը հույներն անվանում էին «էլեկտրոն»: Այստեղից էլ առաջացել է էլեկտրականություն բառը:

2. Ներկայացրե՛ք էլեկտրական երեւույթների օրինակներ:

թուղթ և ապակի

3. Ո՞ր լիցքն են անվանում դրական, ո՞րը` բացասական:

Եթե վերցնեմ թուղթ և ապակի կստանամ բացասական լիցկ, եթե ռեզինն ու բուրդը շփենք կստանանք դրական լիցք:

4. Ինչպե՞ս են փոխազդում նույն նշանի լիցքերը, հակառակ նշանիլիցքերը:

5. Միմյանց հետ շփվելիս միայն մի՞ մարմինն է էլեկտրականանում, թե՞երկուսն էլ:

Երկուսնել

6. Մարմինները շփելիս ինչո՞ւ են դրանք լիցքավորվում: Ինչպե՞ս է դատեղի ունենում:

7. Ինչո՞ւ, ձեռքին պահելով, չի կարելի շփումով էլեկտրականացնելմետաղե ձողը:

Գործնական աշխատանք, ածական

արտաքին – Ուռուցիկ, գանգուր, կլոր, ծուռ, հարթ, մանր, ուղիղ, խորդուբորդ

ներքին – կծու, շվայտ, ժանտ, թթու, քաղցր

գույներ – խաժ, գորշ, լաջվարդ, դեղձան, գորշ, լաջվարդ, լուրթ, ծավի, բիլ

մտավոր – պարկեշտ, համեստ, խորամանկ, նենգ, ազնիվ

բարյահոգեան – հեզ, խելացի, հնազանդ, ժանտ, բիրտ, ծույլ

Կազմիր տրված ածականների գերադրական աստիճանը:
Ազնիվ, հին, բարի, նոր, ծանր, զգայուն, սուր, երկար, մեծ, գեղեցիկ, խոշոր:

Ազնիվ – ամենաազնիվ

Հին – ամենահին, հնագույն

Բարի – ամենաբարի

Նոր – ամենանոր

Ծանր –

Զգայուն – ամենազգայուն

Սուր –

Երկար – ամենաերկար

Մեծ – ամենամեծ, մեծագույն

Գեղեցիկ –

Խոշոր – ամենախոշոր, խոշորագույն

Շարքում ընդգծիր համեմատության աստիճան չունեցող որակական ածականները:
Հպարտ, կույր, խեղճ, գեղեցիկ, չար, նենգ, պարկեշտ, արու, բարի, վեհ, ագահ, հղի, վսեմ, համր, պիղծ, ամուրի, խուլ, արդար, ճերմակ:

Տրված արմատներով կազմիր ածանցավոր և բարդ ածականներ:
Արծաթ — արծաթե, ադամանդ, ծիծաղ — ծիծաղելի, լույս — լուսավոր, սեր — սիրելի, հոտ — հոտավետ, հուր, դառն, մազ — մազեր, գույն — գունավոր, գութ — գութան, իմաստ, մարմար:

Պալատական, ապստամբ, ավագ, դավաճան, հերոս, հանցագործ, խավար, հսկա, վիրավոր բառերը նախադասությունների մեջ գործածել մի դեպքում, որպես գոյական, մյուս դեպքում` որպես ածական
Գրիր տրված բառերի նույնարմատ հականիշ ածականները:
Անխռով
խոտոր
երերուն
տարակուսելի
արտաքուստ
անզարդ
ամոթխած
աղմկոտ
արատավոր
քաղցրահամ
ընչատեր
թեթևաբարո

Խմբավորիր ածականները ըստ առարկայի արտաքին հատկանիշի և ներքին հատկանիշի, ըստ գույների, ըստ մարդու մտավոր և բարոյահոգեկան հատկանիշների:

արտաքին – Ուռուցիկ, գանգուր, կլոր, ծուռ, հարթ, մանր, ուղիղ, խորդուբորդ

ներքին – կծու, շվայտ, ժանտ, թթու, քաղցր

գույներ – խաժ, գորշ, լաջվարդ, դեղձան, գորշ, լաջվարդ, լուրթ, ծավի, բիլ

մտավոր – պարկեշտ, համեստ, խորամանկ, նենգ, ազնիվ

բարյահոգեան – հեզ, խելացի, հնազանդ, ժանտ, բիրտ, ծույլ

Կազմիր տրված ածականների գերադրական աստիճանը:
Ազնիվ, հին, բարի, նոր, ծանր, զգայուն, սուր, երկար, մեծ, գեղեցիկ, խոշոր:

Ազնիվ – ազնվագույն, ազվագույն

Հին – ամենահին, հնագույն, ամենիցհին

Բարի – ամենաբարի, ամենիցբարի

Նոր – ամենանոր, նորագույն

Ծանր – ամենածանր, ամենիցծանր, ծանրագույն

Զգայուն – ամենազգայուն, ավելիզգայուն

Սուր – ամենասուր, ամենիցսուր

Երկար – ամենաերկար, ամենիցերկար

Մեծ – ամենամեծ, մեծագույն

Գեղեցիկ – ամենագեղեցիկ, գեղեցկագույն

Խոշոր – ամենախոշոր, խոշորագույն

Շարքում ընդգծիր համեմատության աստիճան չունեցող որակական ածականները:
Հպարտ, կույր, խեղճ, գեղեցիկ, չար, նենգ, պարկեշտ, արու, բարի, վեհ, ագահ, հղի, վսեմ, համր, պիղծ, ամուրի, խուլ, արդար, ճերմակ:

Տրված արմատներով կազմիր ածանցավոր և բարդ ածականներ:
Արծաթ — արծաթե, ադամանդ, ծիծաղ — ծիծաղելի, լույս — լուսավոր, սեր — սիրելի, հոտ — հոտավետ, հուր-ոսկեհուր, դառն-դառնասիրտ, մազ — մազեր, գույն — գունավոր, գութ — գութան, իմաստ-անիմաստ, մարմար-մարմարե, մարմարագույն:

Պալատական, ապստամբ, ավագ, դավաճան, հերոս, հանցագործ, խավար, հսկա, վիրավոր բառերը նախադասությունների մեջ գործածել մի դեպքում, որպես գոյական, մյուս դեպքում` որպես ածական
Գրիր տրված բառերի նույնարմատ հականիշ ածականները:
Անխռով-խռոմկան
խոտոր-անխոտոր
երերուն-աներեր
տարակուսելի-անտարակուս
արտաքուստ-ներքուստ
անզարդ-զարդարուն
ամոթխած-անամոթ
աղմկոտ-անաղմուկ
արատավոր
քաղցրահամ
ընչատերընչազուրկ
թեթևաբարո-ծանրաբարո